روايه انقطعت الخيوط

تاركا مدكور و هو يراجع بعض المستندات بصحبة تالا التى ما ان تركهم مراد بمفردهم الا و قالت هتروح لدادى بكرة تكلمه فى موضوعنا يا مدكور 
مدكور ببعض المراوغة هشوف ظروفى الاول عاملة ايه
تالا و هى تدعى القلق انا قلت لدادى انك هتروح له عشان تطلبنى منه يا مدكور عشان خاطرى يا مدكور اوعى تكسفنى مع دادى انت ماتعرفش انا تعبت اد ايه على ما اقنعته
كان مدكور ينظر اليها بابتسامة تسلية لم تفهمها و لكنه عقب على حديثها قائلا ماتقلقيش يا تالا مش هكسفك ابدا قدام دادى بس انا معرفش ظروفى بكرة بالذات هتبقى عاملة ازاى ماحبكتش بكرة خليها بعد بكرة اكون على الاقل دبرت امورى و كمان لازم تفهمى انى مش هاخد اى خطوة قبل جواز رهف مش عاوز ااثر على نفسيتها فى توقيت زى كده 
تالا باعتراض يعنى ايه الكلام ده يعنى حتى مش هنعلن خطوبتنا دلوقتى 
مدكور بحزم لا
تالا بادعاء الحزن ليه كده هو انا غلطت للدرجة دى لما صارحتك بحبى ليك للدرجة دى انا تقيلة لانى فرضت روحى عليك 
مدكور بلاش كلام اهبل 
تالا اهبل ايه بقى و انت حتى مش عاوز تعمل لى خاطر فى طلب زى ده 
مدكور اسمعى يا تالا من دلوقتى لازم تعرفى انى مابحبش الدلع و انك كل شوية تعمليلك حكاية من غير حكاية 
تالا ببعض الرهبة و التردد يعنى ايه تقصد اننا لما نتجوز مش هتدلعنى و تحسسنى بحبك ليا 
مدكور كل شئ و له شئ يا تالا بس انا مااحبش انك تضغطى عليا فى حاجة انتى عاوزانى اخطبك من سليمان لما انزل القاهرة و انا قلت لك حاضر اروح بكرة بقى و اللا بعده و اللا حتى يوم رجوعى مالكيش انك تتدخلى انتى ليكى ان طلبك يتنفذ و بس لكن الحيثيات التانية ماتدخليش نفسك فيها عشان تريحى و تستريحى 
تالا باستسلام ماشى اللى تشوفه ثم اكملت بخبث طب و رهف
مدكور مالها رهف
تالا مش هتقولها حاجة خالص 
مدكور انا بلغتها امبارح يا تالا بس زى ماقلتلك مافيش حاجة هتتم غير بعد جوازها هى و مراد
تالا طب هى لما عرفت اتضايقت و اللا اتقبلت الموضوع
مدكور بفضول هى تفرق معاكى 
تالا اكيد هيبقى افضل لو اتجوزنا من غير ما تبقى متضايقة من وجودى 
مدكور طبيعى انها مش هتبقى مبسوطة خصوصا انها عمرها مااتخيلت انى ممكن اتجوز بعد والدتها الله يرحمها 
تالا بمكر عموما يا حبيبى انا مش عاوزاك تقلق على رهف نهائى انا هعرف ازاى اخليها تتقبل الحكاية دى ماتشيلش هم ابدا
الفصل السادس
كانت رهف تقف بشرفة غرفتها تراقب اباها و هو فى طريقه الى سيارته التى استقلها و غادر بها متجها الى القاهرة بعد ان رفع عينيه اتجاه شرفتها و القى اليها بنظرة لثوان معدودة لم تفهم معناها و ظلت بوقفتها تراقب تالا التى كانت بصحبة ابيها حتى باب السيارة و اخذت تلوح له بدلال حتى غاب عن الاعين ثم استدارت عائدة الى الداخل مرة اخرى 
لتتنهد رهف و تبتعد هى الاخرى عن الشرفة لتجلس شاردة فى نظرة ابيها التى شغلت تفكيرها و التى تفسر على انها نظرة دعم و لكنها ظلت تكذب ظنها فلم يسبق ان نظر لها ابيها بتلك النظرة من قبل فلم الآن و هى حبيسة جدران غرفتها و كأنها تعاقب على العصيان بحبس انفرادى 
لتجذبها بعض الطرقات على باب غرفتها من تفكيرها لتلتفت على زينب و هى تقول ايه يا بنتى مانزلتيش ليه لحد دلوقتى 
رهف بتنهيدة صغيرة ماليش مزاج يا دادة 
زينب باستنكار مالكيش مزاج ده ايه ده ماسموش كلام و بعدين مش باباكى موصيكى قبل ما يمشى انك تبقى دايما مكانه 
رهف بامتعاض مانا بصراحة مش فاهمة 
زينب و ايه بقى اللى انتى مش فاهماه
رهف لا فهمت كلامه و لا حتى فهمت بصته ليا قبل ما يمشى يا دادة منين منعنى من انى اخرج من اوضتى من ساعة اللى حصل اول امبارح و منين جاى النهاردة يقول لى انه عاوزنى مكانه
زينب يا عبيطة و ليه ماتقوليش انه عاوزك تفهمى تالا بالمحسوس كده انها حتى لما تتجوزه فانتى اللى هتفضلى هنا ست البيت و الرأى رأيك و الشورة شورتك 
رهف و ليه ما يكونش عاوزنى اصاحبها و اتقرب منها زيه 
زينب بتفكير و الله يا بنتى

برضة جايز بس سواء ده او ده لازم تنزلى من اوضتك ماينفعش تسيبيها لوحدها كده مع مراد
رهف بتردد و هو مراد مش نازل الشغل النهاردة 
زينب اللى فهمته انه هيشتغل فى اوضة المكتب لحد بعد الضهر و بعد كده هيخرجوا سوا عشان عندهم اجتماع مهم و عشان كده مراد طلب منى اجيلك و اقول لك تنزلى تقعدى معاهم 
رهف باستغراب مراد اللى طلب منك ده 
زينب بتأكيد ايوة ده حتى مقعد امينة معاهم تحت على ما انتى تنزلى الظاهر كده مش عاوز يقعد مع اللى